Przedawnienie roszczeń dziecka w sprawie o błąd okołoporodowy.

W sprawach medycznych z udziałem dzieci istotne jest nie tylko to, aby doprowadzić do uzyskania środków niezbędnych na leczenie dziecka ale również czas, w którym można to zrobić. Rodzice poszkodowanego dziecka mogą bowiem mylnie kierować się zasadniczym przepisem dotyczącym przedawnienia roszczeń z tytułu czynów niedozwolonych, zgodnie z którym, roszczenie tego typu ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się albo przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia, jednak nie dłużej niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę.

W ostatnim czasie zwróciła się do mnie mama chłopca w sprawie zabezpieczenia społecznego dziecka w związku z doznaną przez niego niepełnosprawnością. Pomimo, że wiązała zły stan zdrowia dziecka z czynnościami podjętymi podczas porodu, nie odważyła się na dochodzenie roszczeń, a po upływie lat uznała, że już jest za późno. Okazało się, że w sprawie jej dziecka nie było za późno.

W przypadku szkód, których doznały dzieci ustawodawca przewidział bowiem o wiele dłuższy termin przedawnienia na dochodzenie związanych z tym roszczeń. Zgodnie z art. 442(1) § 4 Kodeksu cywilnego, przedawnienie roszczeń osoby małoletniej o naprawienie szkody na osobie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat dwóch od uzyskania przez nią pełnoletności. Powyższy przepis daje możliwość dosyć odległego rozpoznania uzasadnionych roszczeń dziecka, niemniej nie ma sensu zwlekać z podjęciem decyzji o dochodzeniu należnych roszczeń i brać na swoje barki odpowiedzialności finansowej za leczenie i funkcjonowanie dziecka. Tym bardziej, gdy nie ponosi się winy za zaistniałą sytuację, a bardzo często skutki czynności okołoporodowych są kosztowne i długotrwałe.